W trawie. Laboratorium sensoryczne
Alicja Morawska-Rubczak
Reżyseria: Alicja Morawska-Rubczak
Scenografia, kostiumy i lalki: Barbara Małecka
Choreografia: Monika Kiwak
Muzyka: Iwona Skv
Reżyseria światła: Michał Krugiołka
Produkcja: Justyna Lisowicz
Występują:
Oliwia Jakubik-Pękala
Diana Jędrzejewska-Szumska
Paweł Mróz (gościnnie)
Scena dla najnajów
prapremiera: 16 grudnia 2023
czas trwania: do 45 min. bez przerwy
spektakl dla widzów od 1 do 3,5 lat oraz bliskich im dorosłych
Nie ma możliwości zakupu biletu „na kolanka”.
Otwórz szeroko oczy i uszy, spójrz pod nogi, co tam widzisz w trawie? Czy to kamień, a może żuk? Co tańczy mrówka? Czy ćma śpi?
Oto jest – mikroświat stworzeń, które fascynują dużych i małych. Spektakl W trawie. Laboratorium sensoryczne, to zaproszenie do wspólnego poszukiwania i dzielenia się fascynacjami. W bezpiecznej, przytulnej atmosferze razem z najnajmłodszymi dziećmi będziemy odkrywać świat wieloma zmysłami, przyglądać się bacznie, trochę eksperymentować, bo to dzieci są przecież największymi odkrywcami. Dajmy się porwać ich ciekawości.
W myśleniu o spektaklu, w kontekście jego odbiorców – współczesnych rodzin zamieszkujących miasta – ważna jest kategoria tzw. „zespołu deficytu natury” rozwijana przez Richarda Louva m.in. w książkach Ostatnie dziecko lasu oraz Witamina N. Przedstawienie nie będzie jednak mówiło wprost o zagrożeniach płynących z braku kontaktu z naturą – a tym samym o zaniku relacji czy bliskości ze światem zwierząt, roślin, owadów – lecz w sposób poetycki, przez bogactwo teatru formy, uruchomi sferę doznań zmysłowych dzieci. Stanie się także inspiracją do poszukiwania we własnym otoczeniu mikroświata przyrody oraz przyglądania się mu z bliska jako fascynującemu zjawisku.
Otwórz szeroko oczy i uszy, spójrz pod nogi, co tam widzisz w trawie? Czy to kamień, a może żuk? Co tańczy mrówka? Czy ćma śpi?
Oto jest – mikroświat stworzeń, które fascynują dużych i małych. Spektakl W trawie. Laboratorium sensoryczne, to zaproszenie do wspólnego poszukiwania i dzielenia się fascynacjami. W bezpiecznej, przytulnej atmosferze razem z najnajmłodszymi dziećmi będziemy odkrywać świat wieloma zmysłami, przyglądać się bacznie, trochę eksperymentować, bo to dzieci są przecież największymi odkrywcami. Dajmy się porwać ich ciekawości.
W myśleniu o spektaklu, w kontekście jego odbiorców – współczesnych rodzin zamieszkujących miasta – ważna jest kategoria tzw. „zespołu deficytu natury” rozwijana przez Richarda Louva m.in. w książkach Ostatnie dziecko lasu oraz Witamina N. Odkryj przyrodę na nowo. Przedstawienie nie będzie jednak mówiło wprost o zagrożeniach płynących z braku kontaktu z naturą – a tym samym o zaniku relacji czy bliskości ze światem zwierząt, roślin, owadów – lecz w sposób poetycki, przez bogactwo teatru formy, uruchomi sferę doznań zmysłowych dzieci. Stanie się także inspiracją do poszukiwania we własnym otoczeniu mikroświata przyrody oraz przyglądania się mu z bliska jako fascynującemu zjawisku.
(...) spektakl jest piękny pod względem estetycznym. Aktorom udało się zaczarować przestrzeń, przenieść widzów w mikrokosmos, którego na co dzień nie dostrzegamy. Za to należą się brawa, resztę można przecież dopracować.
Piotr Gaszczyński, Teatr dla Wszystkich